10.2.12

apneia



abro e fecho as mãos
e o coração
abro e fecho a noite
com explosões de interrogações negras
que ruidosamente escorrem quentes
pelos neurónios...
massa cinzenta
em descoloração fatal
proporcional
à solidão que me invade
interrogação (?) explosão (!!!) interrogação (?) explosão(!!!) interrog...
tortura num quarto-prisão
cama ausente de função
e chão frio
como o corpo que se entristece

abro e fecho os olhos
e o coração
abro e fecho a alma
com petardos de interrogações farpadas
interrogação (?) detonação (!!!) interrogação (?) detonação (!!!) interro...
que ensanguentam o peito
e deixam sem respirar a mente
oh prolongada apneia
num suicídio do pensar
oh asfixia controlada
nesta madrugada
do complicado verbo amar

abro e fecho a boca
e engulo o coração

4 comentários:

Angel Utrera disse...

Non sei se serà mellor pechar ...Pechar os ollos, par anon ver a que esdtan a facer conosco. Pechar as portas, para que non entre tanta negrara como nos estan a botar enriba. PEchar o corazon para que non se rompa coa dor..Pechar as mans para que non se nos engurra a dos amigos.....Bo poema Nuno, coma sempre, fai pensar, e sentir...cousas,. Ainda que as veces tristes.

Anónimo disse...

... abro e fecho a boca
e engulo o coração!

#_raizes.

Unknown disse...

obrigado pela tua visita, #_raízes...

Unknown disse...

obrigado Angel... um grande abraço!